Тамхиа асааж гунигаа vлээгээд
Танай гэрээс би дахиад л гарч явна
Хайргvй болсныг чинь хэчнээн мэдэвч
Хашрах ч vгvй сая дахиад л очлоо

Очих бvрийд маргаан угтах юм
Буцах бvрдээ гутралд автах юм
Халгалж гаслаад хэндээ ч хэлэх вэ дээ
Ханан дээр чинь хайраа сийлэлтэй биш

Би дотроо бодов:
Чамд минь илvvдсэн миний хайр
Надад дутагдсан чиний хайр
Бодох бvрийд зvрх базлуулж
Болчимгvй алхам хийчих шахах юм

Би єєрєєсєє асуув:
Хааяа ч гэсэн чи намайг боддог уу?
Хайрлая гэж оролдож vзсэн vv?
Хагацая гэж ямар амархан хэлж чадав аа?
Халуун сэтгэлийг чинь юу хєргєчихєв єє?

Би чамаас асууя:
Инээх нvдний минь цаадах гунигийг чи хардаг уу?
Илчлэх хайраа дуулахыг минь чи сонсдог уу?
Ихэмсэг тєрх чинь хэзээд хувиршгvй юм гэж vv?
Эргээд наддаа ирж чадахгvй юм гэж vv?

Би єєртєє гутрав:
Бурхан бид хоёрыг нийлvvлж єгсєн шигээ
Буцаагаад дэндvv амархан салгаж орхилоо
Хайр гэдэг ханьсахын нэр ажээ
Харин би ганцаардалаас vнэхээр их айж байна

Би єєртєє шаналав:
Зовлонд цаддаггvй шунаг хорвоод
Зорилго тэмvvлэл бvхнээ алдлаа
Хvсэл мєрєєдєл бvхэн минь чамтай хамт орхиход
Хvн сvг болж би ганцаар хоцорлоо

Би єєртєє хэлэв:
Амьдрал гэдэг єєрєє баян юм болохоор
Амраг сэтгэл найзад нь дахиад нэг ирэх л биз дээ
Алдаж онож байж ухаан суудаг хорвоод
Аавын хvv залуу насаа элээж явнаа хє